Rozmowy o książkach z dobrą herbatką

F anką mitologii jestem od dziecka – w podstawówce Parandowskiego znałam na wyrywki, a na rodzinnej wycieczce do Grecji mama spokojnie mogła zrezygnować z przewodnika, zarówno w postaci oprowadzającego po muzeum znawcy, jak i z tego papierowego. 😊Wystarczyło, że na tabliczce opisującej rzeźbę zobaczyłam znane mi imię boga, bóstwa bądź herosa i automatycznie zasypywałam rodziców informacjami, jakie wiedziałam na jego temat. Bardzo wygodne, nie uważacie? 😉 Nie znający angielskiego tata wszystko rozumiał, mama w końcu nie musiała być tłumaczem, a ja miałam niezłą frajdę. 😉  Później przyszła fascynacja starożytnym Egiptem, mitologią japońską, jeszcze później – nordycką, a w końcu (trochę za sprawą „Wiedźmina” Sapkowskiego) rodzimą, słowiańską, która okazała się być cudowną i wyjątkową cząstką każdego z nas. Ostatnio miałam prawdziwą przyjemność przeczytać „ Mitologię słowiańską ” Jakuba Bobrowskiego i Mateusza Wrony. Książka została wydana w przepiękny sposób, od twardej

Witajcie mole książkowe! :) No i co dalej...? Nigdy nie wiem jak zaczynać takie posty. 😂 Nie umiem mówić o sobie, peszy mnie to. 🙈 No ale dobrze. Mam na imię Karolina, liczę sobie skromne 22. wiosny, studiuję fizjoterapię i zdecydowanie minęłam się z powołaniem. 😫 System jednak jest jaki jest i mam nadzieję, że jeśli dożyję obronienia magisterki, pójdę w stronę, która bardziej mnie interesuje - w stronę zwierząt. 😉 W końcu wszyscy mówią, że mogę być kim chcę. 😎 Kocham książki i bardzo lubię pisać. Jeszcze dwa lata temu pisałam własne opowiadania, ale zabawę w pisanie opinii (bo nie wiem czy można to nazwać recenzją) o książkach zaczęłam niedawno, od bookstagrama. Po co więc jeszcze blog? 1. Jak już mówiłam - kocham pisać, a... 2. Instagram ogranicza mnie jeśli chodzi o miejsce. Jak się rozpiszę, to nagle wychodzi z tego esej 😅 (szkoda, że z pracą licencjacką tak nie mam 😂) 3. Nie do końca umiem się "wybić" na IG, za to realia blogspota już nieco